به گزارش مشرق، حدود سال ۱۳۸۸/ ۲۰۰۹ بود که در حال آماده شدن برای مسابقات جهانی ربوکاپ با خبری روبه‌رو شدم در مورد ساخت نانوربات‌ها؛ ربات‌های کوچکی که زیر میکروسکوپ الکترونیکی قابل دیدن بودند و با قرار گرفتن روی صفحه‌ای از جنس سیلیکون با جریان بسیار بسیار کم الکتریکی و اموج کنترل می‌شدند و حرکت‌های ساده‌ای را انجام می‌دادند. عکس جالبی آن زمان منتشر شده بود از یک مگس و یک نانو ربات در زیر چشمی میکروسکوپ که ربات تقریبا از چشم مگس هم کوچک‌تر بود!
در آن سال فقط پنج دانشگاه در دنیا قابلیت ساخت و تحلیل چنین سیستم‌هایی را داشتند، اما در آخرین نوآوری‌ها در بخش نانوربات‌ها در روزهای اخیر دانشگاه منچستر از اولین ربات مولکولی خود رونمایی کرده است. این ربات‌های بسیار کوچک از اتم‌های اکسیژن، کربن، نیتروژن و هیدروژن ساخته شده‌اند.
اولین ربات مولکولی جهان، در ابعاد نانو قابلیت آن را دارد که با استفاده از تحریک‌های شیمیایی با جهت‌های مختلف مورد نظر دانشمندان حرکت کند. از همه جالب‌تر این که دارای بازویی در ابعاد مولکولی نیز هست و با تحریک شیمیایی برنامه‌ریزی شده و می‌تواند در ابعاد خودش مولکول‌ها را جابه‌جا کرده و به ساخت‌وساز بپردازد. از نظر من چنین چیزی بسیار شگفت‌انگیز است. از این گونه ربات‌ها در آینده برای انتقال داروها به بافت‌ها و بخش‌های مختلف بدن استفاده خواهد شد.
ربات مولکولی در دپارتمان شیمی دانشگاه منچستر طراحی شده است. برای هدایت ربات محیط برنامه‌نویسی و کنترلی وجود دارد که متخصص داروها یا شیمیدانی که با این ابزار کار می‌کند، ماموریت را برای ربات در آن تعریف کرده و به نسبت تعداد حرکت‌ها و نیازهای کاری، تحریک‌های مختلف شیمیایی به سیستم رباتیک اعمال می‌شود و در نهایت ربات به نسبت هر تحریک حرکات مناسب را انجام خواهد داد. این نوع سامانه‌های شگفت‌انگیز در آینده نقش قابل توجهی در درمان بیماری‌ها خواهند داشت. شاید در آینده با کمک این فناوری در درمان سلول‌های سرطانی یا بافت‌های داخلی بدن نیازی به جراحی‌های سنگین نباشد.
